به گزارش مشرق، فوتبالیستی که از نظر بدنی شرایط مطلوبی نداشته باشد بعید است خیلی در اروپا دوام بیاورد. مهدی مهدوی‌کیا می‌گفت: «یک روز در اوج زمستان هامبورگ، سرمربی تیم (پاگلزدورف) طوری ما را در جنگل‌ها و در سربالایی‌ها دواند که با صدای بلند فریاد زدم خدایا! آخه چرا من فوتبالیست شدم؟!» توجه کنید که این حرف‌ها را مهدی مهدوی‌کیا زده، بازیکن بزرگی که بدن خوبی هم داشت و بیش از یک دهه در بوندس‌لیگا دوام آورد.
بسیاری از فوتبالیست‌ها با این امید به اروپا می‌روند که پیشرفت فنی کنند و به تیم ملی برسند. در این راه آن‌ها می‌دانند که سال اول پول خوبی نمی‌گیرند، ولی به امید سال‌های دوم و سوم می‌مانند و سختی‌ها را به جان می‌خرند. شاید امید نورافکن را بتوان در این دسته قرار داد. بازیکنی که به شارلوا رفت و آنجا موفق نشد و در برگشت به استقلال هم آماده نشان نداد و حالا بازیکن سپاهان است. او هرگز نتوانست در اروپا دوام بیاورد. مثل کاوه رضایی که از اف‌ث‌بروژ به شارلوا برگشت و...
بیشتر بخوانید:
چه شد که استقلال پدیده‌اش را مفت از دست داد؟
شفر: در حق استقلال و اللهیار جنایت کردند
از لژیونرهایی که در اروپا موفق نبودند و برگشتند می‌توان به وحید امیری اشاره کرد که در جام جهانی عملکرد خوبی داشت و لایی او به پیکه مسلماً از صحنه‌های ماندگار جام بود، ولی در ترابوزان اصلاً موفق نبود و برخلاف سیدمجید حسینی به ترکیب اصلی راه پیدا نکرد و به لیگ ایران پیوست. حتی صیادمنش هم که با انتقالی پر سر و صدا به فنرباغچه رفته بود به صورت قرضی به استانبول‌اسپور رفت که در لیگ یک ترکیه است. یکی دیگر از لژیونرهایی که از نظر انتخاب تیم در اروپا مشکل پیدا کرده، کریم انصاری‌فرد است که از ناتینگهام فارست به السیلیه پیوست. البته این انتقال شاید از نظر مالی برای او بد نباشد، ولی به هر حال بازی در انگلیس کجا و بازی در لیگ قطر کجا؟! در جمع لژیونرهایی که طی ماه‌های گذشته ناکام بوده‌اند نام سعید عزت‌اللهی را هم نباید از قلم انداخت.
در کنار این لژیونرهای ناموفق ما امسال لژیونرهای موفقی هم داشته‌ایم مثل مهدی طارمی که در ریوآوه پرتغال درخشید یا برادران محمدی و سردار آزمون که موقعیت خوبی در زنیت دارد. این نفرات مسلماً در تیم ملی هم می‌توانند امیدوار باشند هرچند که طارمی فعلاً بازی با هنگ‌کنگ را از دست داده، ولی به بازی‌های بعد می‌رسد.
به طور کلی در سنوات اخیر مثل سال‌های طلایی لژیونرها نبوده که فوتبالیست‌های ما سر از تیم‌های بزرگ اروپا درآورند در حالی که کره و ژاپن از این حیث وضعیت بهتری دارند، ولی در ایران ما مثلاً جهانبخش را در برایتون داریم که این روزها بازی نمی‌کند و موقعیت مطلوبی ندارد. دلیل عمده این مسئله را باید در سطح پایین فوتبال آسیا نسبت به اروپا جست‌وجو کرد و اینکه ما دیگر در فوتبال‌مان نابغه‌هایی مثل دایی، خداداد، مهدوی‌کیا و باقری را نداریم. این‌هایی که الان لژیونرند البته بازیکنان بدی نیستند، ولی نه در حدی که مثلاً در بایرن، منچستر، اتلتیکو و... بازی کنند. نکته اینجاست که با وجود همه این مسائل باز هم بودند کسانی که انتظار داشتند تیم ملی در جام جهانی امثال اسپانیا و پرتغال را ببرد و از گروهش صعود کند.
لژیونرهای پیشین فوتبال ایران پاسخ می‌دهند
علت اُفت بعضی از لژیونرهای فوتبال ایران چیست؟
جلال چراغپور: ساختار حرفه‌ای ما بسیار ضعیف است
کارشناس فوتبال کشورمان و سرمربی اسبق تیم ملی در این خصوص گفت: چنین مسائلی کاملاً به مسائل زیربنایی در پرورش بازیکن در ایران مربوط می‌شود. عدم رعایت اصول حرفه‌ای و نحوه رشد فیزیکی از عوامل اصلی است. هر بازیکن یک دوره طلایی دارد که این زمان برای بازیکنان ایرانی اندک است. ۱۵ سال پیش ما ۱۷ لژیونر داشتیم، ولی فقط مهدوی‌کیا و هاشمیان دوام آوردند که این نشان می‌دهد سن رشد آن‌ها که افت کردند بدون مراقبت بوده و از لحاظ تغذیه حرفه‌ای رفتار نکرده‌اند و ضعف عضلانی هم داشته‌اند. روی هم رفته فوتبالیست‌های ایرانی به خاطر ساختار غیرحرفه‌ای که داریم کمتر در اروپا موفق می‌شوند.
محمد مؤمنی: از فرصت استفاده نکنی محکوم به بازگشت هستی!
مهاجم اسبق تیم ارزوم‌اسپور ترکیه، در این خصوص گفت: اگر نتوانی با زندگی حرفه‌ای و ساختار فوتبال در اروپا یا هر کشور دیگری کنار بیایی محکوم به بازگشت هستی. برخی از لژیونرهای ما نتوانستند در تیم‌های خودشان جا بیفتند و وقتی هم فرصت بازی پیدا کردند از آن به خوبی استفاده نکردند. الان بازیکنان خوبی در اروپا داریم که می‌درخشند، ولی آن‌ها که افت کردند و برگشتند و یا به تیم‌های درجه ۲ رفتند، نتوانستند از موقعیتی که داشتند به خوبی استفاده کنند. باید آن‌قدر خوب باشی و تمرین و تلاش کنی که خودت را به تیم تحمیل کنی.
علی موسوی: زندگی حرفه‌ای و فوتبالی اروپایی‌ها فرق می‌کند
مهاجم اسبق تیم‌های بایرلورکوزن و فورتونا کلن آلمان، در این خصوص گفت: شرایط حرفه‌ای در فوتبال اروپا بسیار متفاوت‌تر از فوتبال ماست. در اروپا یک فوتبالیست زندگی کاملاً حرفه‌ای دارد و از همان دوران جوانی خیلی چیزها از فوتبال حرفه‌ای آموزش می‌بیند، ولی در فوتبال ایران اصلاً این‌طور نیست؛ لذا سخت است که یک فوتبالیست ایرانی راحت بتواند با شرایط فوتبال اروپا هماهنگ شود لذا برخی بازیکنان وقتی که خوب جا نمی‌افتند در آخر کار مجبور می‌شوند تیم را ترک کنند و یا به ایران برگردند.
مرتضی کرمانی‌مقدم: نه خواب حرفه‌ای دارند نه تغذیه مناسب
هافبک مهاجم اسبق تیم ملی که سال‌ها در لیگ قطر بازی کرد در این خصوص گفت: اکثر فوتبالیست‌های ایرانی نه خواب و تغذیه مناسب و حرفه‌ای دارند و نه تمرینات اصولی و حرفه‌ای انجام می‌دهند. وقتی به صورت مقطعی می‌درخشند و جذب تیم‌های خارجی می‌شوند، نمی‌توانند دوام بیاورند و دچار افت می‌شوند. این موضوع در اکثر لژیونرهای ما صدق می‌کند. بازیکن ایرانی در تیم‌های خارجی شرایطی را می‌بیند که کمتر با آن سازگاری دارد لذا زود اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد و افت می‌کند. تنها دلیل اصلی افت اکثر لژیونرهای ما همین است.
محمد صادقی: اشباع می‌شوند و دست از تلاش برمی‌دارند
بازیکن اسبق تیم ملی که سال‌ها در لیگ آمریکا و ترکیه بازی کرده در این خصوص گفت: نمی‌شود از بازیکنی که زندگی حرفه‌ای نداشته و فوتبال آماتور را در ایران تجربه کرده انتظار داشت در فوتبال اروپا موفقیت و درخشش داشته باشد. الان اکثر فوتبالیست‌های ایرانی تا به پول می‌رسند اشباع می‌شوند و دست از تلاش برمی‌دارند. نه خواب درست و حسابی دارند و نه روزی ۲ نوبت حرفه‌ای تمرین می‌کنند همین می‌شود که اکثر آن‌ها وقتی در شرایط سخت قرار می‌گیرند کم می‌آورند و جایگاه خودشان را از دست می‌دهند.
